नो वर्क नो पे

विजयकुमार श्रेष्ठ

नेपाल एक कृषी प्रधान देशको नामले चिनीएको देश हो । ९० प्रतिशत नेपाली जनताहरु कृषी पेशामा आत्म निर्भर भएर बाचेका छन । आफ्नो पाखुरा खियाएर दैनिकी गुजारा गर्नलाई नेपालीलाई कसैको गुलामी गर्न बाध्य हुनु पर्ने अवस्था सृर्जना होला भन्ने कुरा स्वीकार्य छैन । देशको भौगोलीक वातावरणलाई नियालेर हेर्ने हो भने नेपालको भुमी नेपाली जनतालाई अपुग होला जस्तो लाग्दैन । देशमा देखिएका परिर्वतनीय माहोलमा चर्किन गएको फोहोरि राजनिती खिचातानीले गर्दा नेपाली जनता गरिवीको रेखा मुनी भासिन बाध्न हुनु परी रहेको छ । ईश्वरीय वरदान पाएर पनि वरदानीए उपहारलाई सहि तरिकाबाट सदुपयोग गर्न पछि परेकाले गर्दा पनि नेपाली जनताले असोचनिय नैरास्यताको माहोललाई अङ्गाल्न पर्ने दिन सृजना हुदै आईरहेको छ । देशमा कानुन भन्दा माथि बसेर हैकम चलाउनेहरुको विगविगी वढ्दै गएकोले गर्दा आज हामीले असोचनिय भयानक परिस्थितीको समना गर्नु पर्ने समयलाई मौलाउन दिन बाध्य भएका छौ ।

आखिर किन गरिरहेछन् माओवादीहरू यो सब ?

'बादल' ले ढाकेको हो र ? ( साभार : नागरिक पत्रिका)

भरतपुर क्यान्सर अस्पताल प्रमुख भक्तमान श्रेष्ठ गत २ हप्तादेखि अपहरणमा परेका छन् । उनको गाडि पोखरामा र ब्रिफकेश मुग्लिङ-चितवन बीचमा फेला परेका तथ्यहरू सार्वजनिक भएका छन् । सार्वजनिक भएका अरू तथ्यहरु मध्ये डाक्टर भक्तमान कट्टर माओवादी पेशाकर्मी रहेको र उनको यही विशेषताका कारण उनी भरतपुरस्थित यो अस्पतालका निर्देशकमा नियुक्त गरिएका रहेछन्, माओवादी सरकारका पालामा । प्राप्त विवरण अनुसार , भरतपुरको क्यान्सर अस्पताल डाक्टर भक्तमानको यो कार्यकालमा लगभग माओवादी राजनीतिको अखाडामा रुपान्तरण पनि बनाइसकिएको रहेछ । तर , समाचारहरू अनुसार, डाक्टर भक्तमान अलिक झोँकी स्वाभावका पनि रहेछन् र कामरेड प्रचण्डसंग सिधा सम्पर्क राख्ने हैसियतका भएका हुनाले पछिल्ला समयमा जिल्ला स्तरीय झिना मसिना माओवादी ठेट्नाहरूलाई टेरपुच्छर नलगाउने गर्दै रहेछन् ।
माओवादी शीर्ष पुरूष कामरेड प्रचण्ड र अर्का शीर्ष ५ मध्येका बादल भनिने राम बहादुर थापा को गृह जिल्लाका रूपमा रहेको चितवन, माओवादीले प्रस्ताव गरेको कथित नया नेपालको राजधानी पनि हो । माओवादी राजधानीबाट त्यहाँका महाराजा प्रचण्डलाई मात्र टेर्ने र बादललाई नजर अन्दाज गर्ने धृष्टता गरेको हुनाले, डाक्टर भक्तमानको अपहरण उनलाई नसिहत दिनका लागि बादल समूहको निर्देशनमा नै भएको कुरालाई समाचार बनाएर, नागरिक दैनिकले केही दिन अगाडि समाचार प्रकाशित गरे पछि बाँकि नेपालले

पिडाभीत्र लुकेको म परदेशी

मनोज "अज्ञानी"
-भरतपुर -११, चितवन
२०६७ जेठ १३ गते

नेपालीलाई भईसक्यो विदेश गई कमाइन्छ ।
खै के थाहाँ उसलाई यहा सारा गुमाइन्छ ।।
परदेशमा आई गर्न् पर्छ धुपमा काम ।
मिहीनेत र परिश्रमको छैन यहाँ दाम ।।

आफ्नो घरमा सानोकाम गर्न भयो गाह्रो ।
परदेशमा तातो वालुवा हुन लाग्यो प्यारो ।।

संबिधान सभाको म्याद थपे के नथपे के?

संबिधान सभाको म्याद सकिन करिब २४ घण्टा बांकी छ। किस्ता किस्तामा संबिधान सभालाइ तन्काउन बसेका बैठक
अर्को बैठकमा सहमती गर्ने भन्दै टुंगिएका छन। प्रमको राजीनामा र सहमतीको प्याकेजमा पार्टीहरु जुधेका छन। यसरी नै बिगत २ बर्षसम्म संबिधान बनाउन जुधेको भए अहिलेको समय आउने थिएन। संबिधान सभाको चुनाब भए पनि पार्टीहरु संबिधान सभालाइ सरकार बनाउने हतियारको रुपमा लिए। कुर्चीमा केन्द्रित नेपाली राजनितीको यो कुनै नौलो पहिचान होइन। तर मूल मर्म भुलेर संबिधान बनाउने कार्य पूरा नगरेकोमा अब के गर्ने होइन कि कसरी सत्ताको सांचो हत्याउने सबै त्यसैमा केन्द्रित छन।

संबिधान सभाको म्याद नथपिए के हुने हो आमजनतामा त्रास छ। कोही अब नेपालमा तानासाही हावी हुने कुरा गर्दैछन त कोही देशै नरहने हो कि भनेर चिन्ता ब्यक्त गर्दैछन। दु:खले आर्जेको लोकतान्त्रिक गणतन्त्रको हालत के हुने हो प्राय सबैको चिन्ता यसैमा छ।

नालायक, छ-से-एक !

भन्नलाई भन्छन, नभ्याएकोले लेखेनन् ।
बोल्दा त बोल्छन, नपाएकोले लेखेनन् ।
दुई वर्षमा नसक्कीने के नै पहाड थ्यो र,
यि हुत्तिहाराले, न-आएकोले लेखेनन् ।

                                                 चुनावमा बोल्या कुरा भुलेर लेखेनन् ।
                                                 लेख्ने बेलाँ' देश विदेश डुलेर लेखेनन् ।
                                                 कहीले महामहिको उर्दिमा त,
                                                 कहीले साईँलीको भट्टीमा झुलेर लेखेनन् ।

रोकी राख्दा खान पाउने आशले लेखेनन् ।
लेखिसक्के भत्ता गुम्ने त्रासले लेखेनन् ।
न जनताको इच्छा, न शहिदको सपना,
कर्तव्य भुलेर यि वदमाशले लेखेनन् ।

कहाँ छ?

आयुष चौधरी "सम्मोहन"
रझेना ५ कृष्णनगर बाँके

दुरदराजका गाँउघरमा विकास कहाँ छ?
भाषण हडताल वार्ता तर निकास कहाँ छ?

भन्न त भन्छौ नी शान्ती र संविधान
एक आपसमा मेलमिलापको आभाष कहाँ छ?