युवाहरू विदेश हिँडे

देश फेर्‍यो, भेष फेर्‍यो, 

दुइटै छोरा पराई भए!

आँखाले हेर्न, देख्न नसकिने!

बोल्न मन लागे बोल्न नसकिने!

कलेजोको टुक्रा हुन सन्तान भन्छन्

मनमै भए पनि छुन नसकिने!

यति टाढा भए सबै

फेरि एक हुन्न नसकिने!

यति भावविहीन भए आज

दुःख पर्दा रुन नसकिने!

भाव साभार -लक्ष्मी भट्ट

ए सराद्दे बाजे

ए सराद्दे बाजे - Prem Oli

ए सराद्दे बाजे 

आज एक दिन भए नि

मेरी आमालाई भेटाइ देऊ

आमाको झलक्क देखाइ देऊ

हरेक बर्ष मेरी आमाले नै पाउछिन भन्दै

दाल चामल र फल दान माग्छौ

आमालाई न दिएर के आँफै राख्छौ 

आमाको नाममा चढाएका

हरेक कुरा  आमाले पाउछिन भन्नेले

एक दिन भए पनि आमालाई बोलाई दिन सक्दैनौ 

एक छिन भए पनि आमाको  देखाइ दिन सक्दैनौ 

हैन भने किन तिथी र स्राद्द गराउछौ 

सबै आमाले पाउछिन भन्दै कराउछौ ।

को हौ?

 मेरो कल्पनाको शहर

अनवरत पछ्याइ रहने  

जति म खोतल्छु त्यति अद्रिश्य 

जति म कल्पन्छु त्यति प्रीय

 समिप ल्याउदा क्षितिज बन्ने  

फूलबारी

आत्मियतालाई टुक्रा टुक्रा च्यातेर
स्वार्थको युद्द लड्नु अघि
हामीले सजाएको फूलबारी
सुगन्धित छ अझै
हामीले टेकेको माटो

आँसु झर्छ प्रिय

    आँसु झर्छ प्रिय

      इन्जिनियर राकेश कार्की

       लस एन्जेलस

नझारुँ भन्दा भन्दै जब आँसु झर्छ प्रिय

छाति चित्त सबै पो फाटे जस्तो गर्छ प्रिय

दु:ख्दै दु:ख्दै बगेर झर्दै झर्दै मिठा याद

खोल्सो खहरे हुँदै समुद्र नै भर्छ प्रिय

नाकावन्दीको दसैँ

इन्जिनियर राकेश कार्की
लस एन्जेलस

बा आमा आउन पाइन
तेल छैन बसैमा
नाकावन्दीले नदिने भो
टीको थाप्न दसैँमा

प्लेन पनि आउन छोड्यो
ठूल्दाई अड्किनु भो दिल्लीमा
वर्षौँ पछि वल्ल आको
दसैँको बेला विचल्लीमा

दिदीवहिनी पनि आउँछु भन्थे
खुसी हुँदै दसैँको वेला
आज भोली भन्दा भन्दै
छीमेकिले कहिले बाटो देला

मन सधैँ आफ्नो प्यारो
गाउँको घरैमा
रित्तो सिलिन्डर सुम्सुमाउदै
एक्लै डेरैमा

धमिराहरु

 Ashok Aryal 

  

धमिरा हरु कमिला जस्तै हुँदैन्न

कमिला हरु धमिरा जस्ता हुँदैन्न 

मिहनत एकता को पराकाष्ट संसार 

आर्को ध्वंम्स बिनाश को संन्जाल 

धमिरा जब जब घर को ढोका म लाग्छ 

सुन्दर माटो को कलात्मक लेपन लगाउछ 

त्यो घर को खाबो नढले संम्म ।। 

........................................

धमिरा हरु कमिला जस्ता हुँदैन्न

श्रीजनाको आवरण भित्र

बिनाश को रुपान्तर धमिरा को स्वभाब हो 

सुन्दरता को भ्रम भित्र कुरुप्ताको गुण हो 

धर्म नै उस्को ध्वंश अराजता हो 

परिवर्तन को असार दर्कदा 

धमिरा हरु कमिला हुँ भन्छन 

सुरक्षित अबतरण खोज्छन 

................................

मजानै बेग्लै

तर्केसी तिमी , आँशुमा जिउनुको मजानै बेग्लै 

उफ ! जिउदै अचानोमा रेटीनुको मजानै बेग्लै 

संगै मिली भाग्य रेखा बदल्ने भन्दा भन्दै 

काटेसी पखेरू, मुटु दुखाई हास्नुको मजानै बेग्लै 

देउतै निष्ठुरी , भाकल मेरो सुन्दा सुन्दै 

पिडै  पीडाको झिरमा उनिनुको मजानै बेग्लै 

सप्तरंगी सहितको प्रभात खोज्दा खोज्दै 

घुन जस्तै , जात्तोमा पिसिनुको मजानै बेग्लै 

प्रभात 

क्यालिफोर्निया 

नयाँ नेपाल

बसन्तमोहन अधिकारी

 

रगतले नुहाएर नयाँ नेपाल बनाएछौ

जन्मदिने यो आमालाई सधैं कति रुवाएछौ ?

जातिवादी तिम्रो राज्य एकतालाई टुक्राउँने

झगडाको बिज रोपी सधैं घरमा लडाएछौ

 

भाई रुँदै खाडी मुलुक, बैनी घर रोईराछीन्

न त र्मनु न त बाँच्नु गरिवलाई तड्पाएछौ

राजनिती चाल तिम्रो जनतालाई ऋण बढ्यो

आफु भोग्न सत्ता भत्ता चुनाव भन्दै कराएछौ

 

अब गर्ने चुनावले नयाँ रुप को को आउँछौ

नेपाली जनतालाई सबै यि रुप देखाएछौ

एैले बन्न नसकेको यो संविधान कैले बन्छ

मिठो सपना देखाएर थाङ्गनामाथी सुताएछौ ।

सग्लो आकृति

कोर्दैछु एउटा सग्लो आकृति
घोलेर मानिसका रंगहरु

हरेकका आखाँबाट टिप्नु छ यौटा रंग
हरेका अधरबाट खिच्नुछ यौटा चित्र
मुस्कान होला कतै कतै
बग्रल्ती पाइएला निरासा नी

चम्किलो भेटिएला केहि केहि
धमिला उस्तै आइलाग्लान्

गजल

एउटै मन कहिले आगो कहिले पानी हुन्छ ।
भइदिन्छ कहिले राजा कहिले रानी हुन्छ ।

खुसी हुदाँ उफ्रिएर मनको हिमाल चढे पनि,
यही मन कहिले बद्मास् कहिले ज्ञानी हुन्छ ।

संसारको रीतसँग मिल्नु पर्ने बाध्यता छ
त्यसैले पो कहिलो चोर कहिले ध्यानी हुन्छ ।

गजल : मुख भरिएको छ

यसकारण यहाँ चुप बसिएको छ
आवाजहरूले मुख भरिएको छ !

पखाला लागेको हो यो समयलाई नै,
कमजोरीले यो आँखा भासिएको छ ।

जतासुकै झुकाउन सकिन्थ्यो होला शिर,
गाह्रो यही छ शिर आधा ताछिएको छ ।

तलामा जो सबैभन्दा बस्छ माथि,
उसकै कारण यो घर थलिएको छ ।

भो नबताऊ को-कति छ इमान्दार,
थाहै छ कसले कति सम्झिएको छ ।

गजल

तिमी आयौ र त हावा पनि मगमगायो

के भो के भो दिल मेरो त्यसै सकसकायो ।

पिर्लिक्क पारी आँखा के खोलेथ्यौ तिमीले,

कुन्नि किन होला सारा शरीर थरथरायो ।

दूरी घट्यो श्वास बढ्यो मुटु तेज-तेज चल्यो,

डर- त्रास यति भो कि खुट्टै लगलगायो ।

के गरुँ कसो गरुँ छटपटी धेरै भयो,

मन बेकाबु थियो धैर्य ' नि डगमगायो ।

तिमी हाँस्यौ बल्ल सहज भयो मौसम,

कुइरोले ढाकेको मन बल्ल जगमगायो ।

गजल

यात्री शेखर

मैले आकाश खसाउँनुछ, र त गजल लेख्छु ।

आँधी, बतास बसाउँनुछ, र त गजल लेख्छु ।

घाम जुन रातदिन, किन लुकामारी खैल्छन् ?

दुवै जालमा फसाउँनुछ, र त गजल लेख्छु ।

आजकाल देख्छु यहा, मानवियता टुक्रदैछ,

उस्मा संवेग पसाउँनुछ र त गजल लेख्छु ।

अरु हैन आफैबाट, सकिदैछ मान्छे यहाँ,

विकृतीहरु भसाउँनुछ, र त गजल लेख्छु ।

आ आफ्नै चोटब्यथा, दुःखी रा’छ सबै मान्छे,

हरेकलाई हसाउँनुछ, र त गजल लेख्छु ।

चर्चित गायक स्वरूपराज आचार्य सोध्छन- के वर माग्न मन्दिर गयौ..?

के वर माग्न मन्दिर गयौ, के वर मागी आयौ ?
यो मनमन्दिर उजाड पारी कुन मन्दिर धायौ ?
..................................................................

स्वरः स्वरूपराज आचार्य, संगीतः शिशिर योगी, शब्द रचनाः शिव प्रकाश
थपः http://www.nepalimanharu.com/ नेपाली मनहरू डट कम

जहाँ म जन्मे नेपली भई...

शिव प्रकाश

जहाँ म जन्मे  नेपाली  भई,  मर्न  पाउँ   त्यही नेपाली भएर,
धरतीमा मैले पहिलो  पाइला, टेकेको  माटो  छातीमा टाँसेर ।

धरतीमा अर्को कहाँ छ संसार, हिमाल सधैं  मुस्कुराइरहने ?
मगमग गुराँस छातीमा फुलाई , सौन्दर्य-सन्देश फैलाइरहने 

अविरल बग्छन् मेची र काली, भातृत्वभाव  फिजाई संसार
तराई – पहाड  हिमाल  सबै,  भावना  एउटै,  एउटै  बिचार ।।

विर्सन्न कहिले काखको माया, कोखको  भार नेपाली भएर
जिन्दगी वितोस्  बिहान सधैं,  आँखाले  मेरा  नेपालै   हेरेर
घरदेश-परदेश  जाँ' रहे  पनि,  गर्न पाउँ  सेवा नेपली  भएर
स्वर्ग हो त्यही नेपाल मेरो,  मर्न पाउँ आमा पाउमा छोएर ।।
http://www.nepalimanharu.com/
अक्टोबर २०, २०१० बोस्टन ।

एउटा सानो कोशेली, सहृदयी नेपाली साहित्यिक मनहरूका लागि................

मातृभूमिप्रति समर्पित गीत   nepalimanharu.com

नग्न सत्य !

शिव प्रकाश 

लुगाले छोपेको छ 

तर अनुहारले देखाइरहेछ 

के अनुहारमा तिमीले लुगा लाउन बिर्सियौ ?

नबोले नि त्यो मुख 

बोलिरहेछन् ती आँखा 

के आँखामा तिमीले पट्टी लाउन बिर्सियौ ? 

नभए नि तिम्रा सामू 

भित्ता थिए ओरिपरी 

के ती भित्ताका तिमीले कान थुन्न बिर्सियौ ?

नदेखे नि मैले केही 

हेरिरहेथ्यो अँध्यारोले

गीत

यात्री शेखर

फेरी भेट्न मन लाग्छ, तिमीसंग छुटेपछि ।
आशा गर्छु भेट होला, पक्कै मौका जुटेपछि ।

बिदाइको हात तिम्रो, धेरैबेर हल्लीरह्यो,
लजालु मुहार तिम्रो, आखाँ भरि अल्झिरहृयो,
सबै रित्तो भएँछु म, मन तिम्ले लुटेपछि ।

आखाँभरि सपना हैन, तिमीमात्र आउँछौ सधैं,
के के केके भनिरहन्छौ, मायामात्र लाउँछौ सधैं,
छुट्ने वेला मन दुख्छ, सगै बसे उठेपछि ।

फेरी भेट्न मन लाग्छ, तिमीसंग छुटेपछि ।
आशा गर्छु भेट होला, पक्कै मौका जुटेपछि ।

http://www.yatrishekhar.blogspot.com/

तिमी बाँचेकी हैनौ, सास फेरेकी हौ!!

तिमी बाँचेकी हैनौ नि
सास फेरेकी हौ,
बाँचेकी भए भनत
कति पटक तिम्रो स्वाभीमानको
कदर भयो?
कति पटक तिम्रो आत्मविश्वासको
अस्तित्व स्विकारियो?!

हरेक बिहान
मिर्मिरेको उज्यालो संगै

तिम्रो चम्किलो दिउँसोको हत्या हुन्छ।
नबुझेर गर्व ठान्छौ त्यस्लाई