तारा खस्दा

"खलानको मान्छे"

 

संगै हुँदा कतिपए कुरा हरु भुले हो ला

घुर्काएको याँद आयो फकाउन भुले हो ला ।।

तारा खस्दा आकाश मा उनकै खुशी माग्छु किन ?

सुन् चादी होइन मैले प्यारले फुल दिए होला ।।

सिमेन्टको जङलमा भर्भराउदो बैश ढल्यो

पसिनाले नुहाँहुदा सपनिमा देखे हो ला ।।

फुलको मन्झरिले यहा न-बिच्काको होइन

मनको तरेलिमा उनै बयली नखेलेको होईन

यादै यादको छाँया उडि बादल बन्छ गगनमा

आफैलाई भुले कती सधै उनलाई सम्झे होला ।।