सरकारको मलामी जाऊँ

हस्त गौतम मृदुल

न उदाउदै अस्ताएको बिहानीमा
सुर्यको उज्यालो हत्केलाले छेक्दै
नारा जुलुस लगाउदै बुलन्द पार्दै
आए सरकारमा नयाँ नेपाल जप्दै
ति नै सपना झाडापखाला भए,
अनी गाउ र बस्ती बस्तीमा छायो
त्यही युद्धको रुप लिएर माहामारी
अकाल मृत्युले तान्डव मच्चायो
कति मरे बिना अर्थ जाजरकोटमा
अनी मेरो प्यारो रुकुम जिल्लामा
त्यसै गरी अरु बिकट जिल्लामा

दिन प्रतिदिन सयौ मान्छेहरु मरे
उपचार कुन चराको नाम होला

कसैले जान्ने मौका पनी पाएनन
नेता देशको बिला लगाइ रहेछन
कस्ले कुन किल्लामा राज गर्ने
आपसी खिचातानीमा मस्त छन
पानी भित्रबाट सुकेको माटो
निकाल्ने झुटा सपना बाँढे।
सहिस्नुता, मानवता र सान्ती
यिनै दहिचिउरे नेताले भाँडे।
कैलै जनताको बिचल्ली देखेनन्।
सरकार हतियार मात्र दिन सक्छ
प्राण दिने जीवन जल दिन सक्दैन
अभाव कष्ट भोकमारी दिन सक्छ
सुख, सान्ती र समृद्धि दिन सक्दैन
कति जान्छौ अझै जनताको मलामी
बरु अब सरकारलाइ घाटमा लैजाउ
यि धुर्त पार्टीलाइ चिहानमा सुताउ
आफनो महान राष्टको संरक्षण आफै गरौं
आफनो स्वाभीमान र स्वाधिन्ताको रक्षा आफै गरौँ।