राम्रो कुरो बाहेक बाँकि सबै हुने देशमा

आफ्नो मुलुकबाट प्रवाहित हुने समाचारको शृंखला हेर्दा माथिको शीर्षक दिमागमा फुर्‍यो ।

माओवादी हिंसाले लखतरान र जीर्ण पारेको देशमा, केही वर्ष चुनाबका मुखमा एउटा पार्टीको नाममा झड्केलो जन्म्यो , तराई जनतान्त्रिक फोरम । फोरम विचित्रको थियो किनभने यसमा कुनै स्पेशल र ओरिजिनल मान्छे र प्रवृत्ति थिएनन् । अत: यो भगवानको श्रृष्टिमा बन्न नभ्याएको तर पछि सबै जीवजन्तुका चुनिन्दा अंगको गठजोडले बनेको ऊँट जस्तो देखिन पुग्यो । हिजोका भग्नावशेष पञ्चदेखि सबै पार्टीका 'लेफ्टओवर' बटुलेर आकार दिइएको यो तराईको राजनीति गर्ने फोरमलाई कतिले त दक्षिणी छिमेकीको नेपालस्थित प्रतिनिधि भनेर समेत आरोप लगाए । कुरो जे भए पनि , फोरमका काम , कर्तूत र ध्येय भने नेपाललाई कसरी “फोरौँ’ र 'सिध्याऔँ' भन्ने नै हो कि जस्तो लाग्ने कृयाकलाप यसले देखाइरह्यो, आफ्नो स्थापना कालदेखि ।

गत संविधानसभा चुनाब ताकाको मतदाता नामावलीमा २५ देखि ३०% फर्जी मतदाता रहेको कुरा निर्वाचन आयोगले एउटा सर्वेक्षण मार्फत पत्ता लगाएछ । यसैलाई आधार मानेर , अहिले निर्वाचन आयोगले निर्वाचन प्रणालीमा सुधार ल्याउन नया परिचयपत्र जारी गर्ने कार्यक्रम ल्याएको कुरा समाचारमा पढ्दा खुशी लागेको थियो , कमसेकम केही कुराका लागि असल पर्यास हुन थाल्यो भनेर । अझै भन्दा , यो प्रकृयामा जानु पूर्व निर्वाचन आयोगले सर्वदलीय भेला समेत गराई सो कुराको बारेमा दलहरूबाट सहमति पनि लिई सकेको रहेछ ।

निर्वाचन प्रणालीलाई राम्रो पार्नु पर्ने कुरा सबै राजनैतिक पार्टी र जनतालाई खुशी लाग्नु पर्ने स्वाभाविक कुरा हुनुपर्थ्यो । तर कहीँ नभएको जात्रा हाँडिगाउँमा भने झैँ , हाम्रै मुलुकमा तराईको राजनीति गर्ने पार्टीहरूले चोर औँले ठड्याएर ‘ खबरदार, यो काम गरिस् भने , तराईमा आगो बाल्छौँ र अर्को बिद्रोह गर्छौँ’ भन्ने धम्कि दिएको कुरा समाचार माध्यममा पढ्दा , हाम्रो मुलुकको दूर्भाग्यमा रून मन लाग्यो । बिगत केही दिन यता चर्चाको विषय बनेको , निर्वाचन आयोगबाट खटिएका कर्मचारीलाई तराईका गाउँ टोलबाट लखेट्ने आन्दोलन , तराईया पार्टीका ग्रासरुट कार्यकर्ताको नेतृत्वमा चलिरहेकै बेला, आज फोरमका नेता उपेन्द्र यादवले मतदाता परिचयपत्र अभियानलाई अगाडि बढाइए अर्को तराई बिद्रोह गर्ने भनेर दिएको धम्किले आजका समाचारहरू सजिएका छन् ।

लोकतन्त्र लोकतन्त्र भन्दै अहोरात्र कोकोहोलो हालेर नथाक्ने राजनैतिक पार्टीहरू , त्यही लोकतन्त्रको आधारशिला मानिने निर्वाचन प्रणालीमा सुधार गर्नु पर्ने कुराबाट यति बिघ्न बिच्किएर ‘बिद्रोह’ गर्नु पर्ने स्थितिमा पुग्नुको उचित कारण के नै हुन सक्छ र ? कुन कारणले यसको औचित्यता पुष्टि गर्ला ? के सीमा पारिका मतदातालाई मनोमानीपूर्वक यता ल्याएर नेपाली मतदाता बनाउन पाइन्न र तराईको राजनीति केवल नेपालीले मात्र गर्न थाले भने आफ्नो राजनीतिको ‘खटिया खडा’ हुन्छ कि भन्ने निर्लज्ज कारण बाहेक , यो कुराको अर्को दोस्रो चिन्ता हुन सक्छ र ?

देशभित्र राजनीतिलाई आफ्नो पेवा ठान्नेहरू एकापसमा विश्वासको वातावरण बनाउन सक्दैनन् र बिदेशीलाई खेल्ने अवसर टक्याउँछन् । आफ्नो थाप्लोमा आशीर्वाद बर्सिँदा सदाशय पाएको ठान्छन् र अरूले पाए हस्तक्षेप ठान्ने बिकार , मगजमा राखेर राजनीतिक स्वार्थको भिक्षाटनमा जोगी बनाइएको हाम्रो अभागी मुलुकको नसीबमा , सबै खाले असल र हुनैपर्ने काम र कर्महरुको सिलसिलाबाट बञ्चित हुनै पर्ने दूर्भाग्य लेखिएको रहेछ कि जस्तो लाग्न थालेको छ । हैनभने , राम्रो कुरा हुन थाल्यो कि कुनै न कुनै व्यवधान र अड्को सिर्जना भएरै छाड्ने , तर नराम्रो हुँदा भने कुनै बिघ्न आउनै नपर्ने , यो भा' को हो त नेपालको भाग्यमा ? साँच्चै, के हाम्रो मुलुक राम्रो कुरो बाहेक बाँकि सबै मात्र हुने देश हो त ?