लेन्निसँग एकदिन

नरेन्द्र रौले
"तिम्रो गर्लफ्रेण्ड छैन ?" उसले सोधी
"छैन ।" मैले भनें ।
"रियल्ली ?" फेरी सोधी
"यस् रियल्ली ?" मैले जवाफ दिएँ ।
"तिमी यति हेन्डसम छौ । तिम्रो न कोहि त हुनुपर्छ ।" आशंका ब्यक्त गर्दै उसले थपि ।

लेन्नि कुसेन इन्डोनेसियाली युवति हो । उमेरले ३० बर्षमा पाइलो टेकि । सामाजिक सञ्जाल फेसबुकले हाम्रो भेटको अबसर जुराइदिएको हो । झण्डै दुइ महिना नाघ्यो उ सँग परिचित बनेको । यो छोटो अबधिमा उसले आफ्ना धेरै अनुभुतिहरु म सँग साँटि । प्रेम र जीवनका बारेमा उसले खुलेरै कुरा गरी । यतिबेला मेरो घनिष्ठ साथी बनिसकेकि छे लेन्नि ।

उ नेपाली भनेपछि खुब माया गर्छे । ब्यक्ति जो सुकै होस् । नेपालीहरुप्रति उसको धारणा नै बेग्लै बनिसकेको छ । कारण उ एक नेपाली युबक सँग प्रेम जालमा परेकि छे । पेसाले सैनिक हो उसको प्रेमी । भुपेन्द्र बस्नेत, ३५ । जो अफगानिस्तानका युद्धग्रस्त क्षेत्रमा छ यतिखेर । ५ बर्ष देखि अफगानिस्तान उसको कर्मथलो बनेको छ । बन्दुक उसको जीवनको अभिन्न अंग बनिसकेको छ । मुस्किलले लेन्निसँग कहिलेकाहिं फोनमा कुराकानी हुन्छ भुपेन्द्रको । फुर्सदमा इमेल लेख्छ । यतिले लेन्निको मन सन्तोष बन्छ ।

थाह छैन लेन्निलाइ, कसरी उ प्रेममा परी ? त्यो पनि एक नेपाली युवक सँग । प्रेमले नजिक, टाढा, नभन्दो रहेछ । कुनै दुरीले पनि नछेक्दो रहेछ । यदि दुरीले अबरोध गर्ने भए उसको बलियो सम्बन्ध नै गाँसिन्थेन होला । याहु म्यासेन्जरबाट सुरु भएको लेन्निको च्याट संबाद पछिल्लो समय निकै झ्याङ्गिदै गयो । जब पहिलो पल्ट भुपेन्द्रलाइ उसले भिडियो च्याटमा भेटी त्यहिंबाट लेन्निको दिलमा प्रेमको बिउ रोपियो । दिनहु हरेक रात उनीहरु च्याटमा बिताउन् थाले । कहिलेकाहिं त ६ घण्टा सम्म च्याट हुन्थ्यो । यति सम्म कि च्याट गर्दा गर्दा उनीहरु निदाएको समेत पत्तै हुदैनथ्यो । ल्यापटप अफ गर्न समेत बिर्सिदिन्थे ।

प्रत्येक रात मनको कुनामा भुपेन्द्रलाइ सजाएर बसेकि हुन्छे उ । नेपाली ठिटो सँग आफ्नो जीवन विताउने सुन्दर कल्पना छ , उसको मनमा । प्रेम र बिहेका लागी थुप्रै केटाले गर्ने प्रस्ताबहरु उसले अस्वीकार गरिदिन्छे । मात्र भुपेन्द्र सँग सुन्दर जीवनको कल्पना बुनेकी छे उसले । कल्पनाको सागरमा डुबुल्की मारिरहेकि छे । उसको पे्रमी जोक भन्नमा पोख्त छ । निकै हसाउँछ । त्यो बानी लेन्निलाइ एकदम मन पर्छ । आफुलाइ खुसि बनाउने कोहि छ भने त्यो आफ्नो प्रेमी नै हो भन्ने उसलाइ लाग्छ । र उसैसँगको जीवन मीठो होला भन्ने कल्पना गरेकि छे ।

अफगानिस्तानमा रहेको आफ्नो प्रेमीलाइ धेरै मिस गर्छे उसले । लडाइको मैदानमा रहँदा उ लामै समय बेखबर बनिदिदा लेन्निको मनमा चिसो पस्छ । सकुशल रहन हरघडी भगवान् सँग प्रार्थना गर्दै बसेकि हुन्छिन् , उनी । प्रेम ईश्वरको सुन्दर उपहार हो । यो क्ष्ाणिक अनुभुति मात्र होइन । निरन्तर माया गर्ने प्रतिबद्धता पनि हो । उसलाइ यस्तै लाग्छ । टाढाको सम्बन्धमा विश्वासको मुल समस्या हुँदो रहेछ । कतै विश्वासको डोरी चुँडिन्छ कि, प्रेमीले आफुलाइ बिर्सिन्छ कि भन्ने चिन्ता लाग्छ लेन्निलाइ । आफु भने प्रतिबद्ध छ , प्रेमी बाहेक अर्को मान्छे सँग मुटु साँट्ने छैन । आफु जहाँ रहेपनि सैनिक प्रेमीलाइ निरन्तर सहयोग र साथ दिइरहेकि छिन् उनी ।

लेन्नि पर्खेर बसेकि छे , त्यो दिन । एक रात बिताउन पनि बर्षौ जस्तो लाग्न थालेको छ अचेल । हरेक पल उसका लागी मुटुको ढुकढुकी बनी धड्किन्छन् । जुन दिन भुपेन्द्र अफगानिस्तानबाट फर्केर आउँनेछन्, र उनको सिउँदो सजाउँनेछन् । त्यहि दिन सबैभन्दा खुसि छाउनेछ उनको जीवनमा । अबको एक बर्षभित्र उनको बिहेको साइत जुर्नेछ । बिहे गरे लगत्तै उनीहरु नेपाल फर्किनेछन् । भुपेन्द्रले नबदुलहिका रुपमा लेन्निलाइ आफ्नो घरमा भित्र्याउनेछन् । खासमा बिहेपछि अमेरिका जाने योजना थियो उनीहरुको । तर भुपेन्द्रका बुबा आमा काठमाडौमा एक्लै रहेकाले उनीहरु नेपाल फर्किनेछन् । लेन्निले इण्डोनेसियाको जर्कातामा साइबर क्याफे र कपडाको पसल चलाएकी छे । अबको एक बर्ष भित्र काठमाडौंलाइ कर्मथलो बनाउदैछिन् उनले । वेलकम, लेन्नि तिम्रो नेपाल आगमन लाइ ।
naren.raule@gmail.com