प्रबिण थापा
अन्धकारको दुनियाँमा,बसाइ गयो नभन है
जाली माया गरेर, फसाइ गयो नभन है
वाध्यता छ मेरो सामु दुरदराजमा जानु पर्ने
जारी बैरी शत्रु सबै, हँसाइ गयो नभन है
बेला बेला फोन गरौला चिट्ठी पनि लेख्दै गर्छु
शिखरमा चढाएर, खसाइ गयो नभन है
केही बर्ष त हो नि सानु फर्की चाँडै आउछु
अत्यासिलो भङ्गालोमा, धसाइ गयो नभन है
कसैको भन्नु नहोस राम्रो सोच्नु राम्रो गर्नु
बोझिलो दु:खी नासो, टसाइ गयो नभन है
June 8, 2009
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
3 Comments:
hoina pravin gi aaune chai kahiel hora sanu le ta sodheko sodhai garchhin ta yeta . just kidding heart touch one. keep it up
very nice !
keep it up ----
प्रबिण जी, तपाईं का गजल हरुमा प्रबसमा हुँदा घरको सम्झनामा हुरुक्क भएको पाईन्छ बिरानो ठाउमा आफन्तको सम्झना हुनु स्ववविक नै हो तर जीवन सकेसम्म हासेरै जीउनु होला भन्ने कामना गर्छु
Post a Comment
>>> कमेन्टको लागि धन्यवाद !