प्रबिण थापा
हिजो आफ्नै सोच्ने मन टाढा भइदिएछ
पराइको जाली माया गाढा भइदिएछ
जे पनि तिम्रो लागि गर्न सक्छु भन्ने मन
अनायसै मुटु घोच्ने काडा भइदिएछ
खै के भनु के गरौ आफुसँग केही छैन
आखिर सपना टुटाइदिने अग्लो डाँडा भइदिएछ
केही चाँहीदैन तिम्रो माया भए पुग्छ भन्थौ
तर आज मेरो माया थोत्रा भाडा भइदिएछ
वालापनै नभोगी जवानी बने जस्तै
आफन्तको संसार बिर्सी छाडा भइदिएछ
February 27, 2009
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
1 Comments:
प्रबिण जि !
अन्तिम दुई हरफ राम्रो लागेन ( मलाई राम्रो लागेन भनेको नि पाठक को अधिकार ले :) ) अन्य हरफ हरु सबै धेरै राम्रो लाग्यो । शब्द च् यन मा त य हा माहिर हुनुहुदो रहेछ ! माने बा ! कत्ती मिलाएर लेख्नु भएको हो भन्या ! हिर्दय छुन्छन है तपाईंको गजल ले । निरन्तर पढ्न पाइ रहु ! शुभ कामना हिर्दय देखी नै ।
Post a Comment
>>> कमेन्टको लागि धन्यवाद !