आमाको सम्झनामा बलिन्द्रधारा आशु

अनायसै परदेशको यो कुटिमा छीर्दै गर्दा आमाको याद आयो । मेरो आमाको अनी आफ्नै नेपाली आमाको । म परदेशिएपछी मेरो ठुलोदाइ ईन्द्र लोहनी बिते, मेरी दिदी उमा सिंह लाई मेरै आफन्तले घाटी काटेर मारे । तर माइलो दाजु ॠषि धमला जेलमा छ । दिदी उमा र ठुलोदाइ ईन्द्र मरेर कती नाम कमाए, यहाँ मैले आफ्नै परिवारको गुणगान नगाउदा नै बेश होला तर त्यो दाजु ॠषिलाई दाई भन्न पनि डर लाग्छ । जसरी त्यसले जग्गा बेच्ने साहिला बाउको घाटी काट्ने ताना बुना बेनेको थियो, भोली मेरै घाटी पो गिड्छ कि भन्ने डर पो लागेर आएको छ ।

तर मेरी आमा सधैं घास पात गर्दै छिन । न छोरी उमा जन्मेर अनी मरेर तिनले सुख पाइन । न ठुलो छोरो सबैको प्यारो भएर मरेकोले सन्तोषको सास फेरिन । तिनिलाई त मरेका सन्तान उमा र ईन्द्र भन्दा जिउदै मरेको लाश भएको माइलो छोरो ॠषि प्रती घृणा छ । जो बाँचेर पनि मरेको छ । जसले आफन्त काटेर १० लाख कमाउने सपना देखेको थियो र आज सपना गुमाएर जेलको चिसो छिडिमा आमा - आमा भनिरहेको छ । मलाई लाज लागेर आएको छ कि मेरै माइलो दाजुको यो बेलिबिस्तार गाएर आँफैले बिरहको गीत गाई बेइज्जतिको शरण लिनु परेको छ । मलाई माफ गर्नुहोला - मेरा आफन्तहरु । मेरी आमालाई मैले भर्खरै फोन गरेको हजुर, आमा यती रुनुभयो कि मैले कसरी बताउ ???, म आँफै भन्दा भन्दै रोएरै मर्छु कि जस्तो लाग्छ । आमाको लागि म त मर्न तयार छु तर ईन्द्र दाई मर्‍यो, दिदी मरी । अर्को हुतिहारा दाई भनौदो जेलमा सडेको छ । म आफुनै मरे भने त तेही सास मात्र बाँकी भा'की आमाको कसले हेरचाह गर्ला । त्यसैले पासोमा झुन्डिन लागेको यो घाटी पनि कहिले कहिले आमाकै सम्झना र सपनीले गर्दा अल्झिएको छ भनेर चित्त बुझाउन न !!!

भन्दै गर्दा अनी लेख्दै गर्दा अघि भर्खरै काकाले फोन गरेका थिए, भाईलाई कुन चाँही स्यालले मार्‍यो रे । पहिला बाघले मार्थ्यो रे अहिले त स्याल नै तगडा भएछ, आफन्त मार्न । स्याल तगडा भएछ मेरो गाउँमा । खुशी लाग्यो । बाघका जमाना गए जस्तो छ । तर हामी कसैले नबिर्सिउ कि, पोथी बासेपछी के हुन्छ ? बाघ मरेर स्यालको रजाइ हुँदैछ । म झुन्डिन लागेर आमाको यादले फर्के पनि त्यो राष्ट्रघाती दाजुको रिहाइले फेरी आफन्तैको घाटी रेटिन्छ'की भन्ने पिरले आमालाई डर लागेको छ रे । क्रमश :