गोकुल बिबश ढकाल
०७ जनवरि, ००९
वाल्ल परेर टोलाउनु सिबाये के छ र ?
गर्नेले नहुने काम गरे पछी ।
मुटुमै छुरा रोपे पनि सहनै पर्ने
नामर्द नभै आँफै मरे पछी ।
मन बिसाउला भन्दै जुनी बित्यो
गर्न केही नहुने कोही पर सरे पछी ।
खोज्दा हराएको चीज कहाँ पाइने
त्यही चिज कसैले हरे पछी ।
बस्न नपाईने भो अब, अनेक नाममा
कसैले खाली ठाउँ भरे पछी ।
डर पो लाग्दो रहेछ, पाइला चाल्न
अनाहकमा पिर्लिक्क आँखा तरे पछी
January 8, 2009
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
3 Comments:
वाह ! वाह! बिबश जी। वाह ! वाह!
very nice Gokul ji !
keep it up .
keep it continue
nice poem
Post a Comment
>>> कमेन्टको लागि धन्यवाद !