दिलिप योन्जन
झर्न माया पाउछु भन्दा
एक्लो हुन पुगे।
सबको माया पाउछु भन्दा
एक्लो हुन पुगे।
आफ्नै माया पराई भयो
कस्लाई भनु मैले
सधै साथ पाउछु भन्दा
एक्लो भए ऐले।
कस्लाई साथ मागु मैले
सबै उस्तै लाग्छ
जती हाँस्नु खोज्दा पनि
आफ्नै आँसु बग्छ।
बाँचु मरु दोधारमा परे
आफ्नैले लाउदा दोष
बिर्सु भनि नसा पिउदा
लाग्यो आफैलाई दसा।
हासु भन्दा रुनु पर्ने
कस्तो दैब लाग्यो
सबको माँझ हासो भए
कस्को आँखा लाग्यो।
जोरी पारी हाँस्दा खेल्दा
आफुलाई हुन्छ पिडा
सम्झि ल्याउदा अतित्का पल
हुन्छ मुटु चिरा।
जति चोट दिए पनि
लाग्छ उस्कै माया
जाहा बसे नि निस्ठुरीको
जस्तै लाग्छ छाया।
बिलाई जाने याद भए
बाच्थे हासी खुसी
बैगुनिलाइ सुख सान्ति मिलोस
गए पनि भुली।
Austin, USA
October 31, 2008
Subscribe to:
Posts (Atom)
