कबिता- सपना

बिजय कुमार श्रेष्ठ
(हाल ईराक)

हजारौं सपनाहरुको मेल
हाम्रो आर्दश
मैले उनेको सपना
बगैचाहरुमा छरेको सपना
त्यसै टुकि्रंदैन आमा
यस सपनासंग गाथा छ
तिमै्र आंशु रगत र पसिना छ
तिम्रै लाम्टो चुसेर ठड्याएको सपना
तिम्रो आशा र भरोसाकेन्द्र
यो सपना महान क्रान्ति सपना हो
रगतको सपना निलो शान्तिसंग सौदा गर्दैन
क्रान्तिकारी आर्दश ठुले बडेसंग सम्झौता गर्दैन
हो आमा सपनाले कहिलेकािहं कोल्टे फेर्छ
सिधा र सपाट सपना
अहं यो त कल्पना मात्र हो
यो त घुम्ती मोड हुंदै लक्ष्यमा पुग्छ
ज्युंदै छ सपना
यो चित्कारहरुको सपना
यो भरियाहरुको सपना
चौतारीभित्र बस्दा
न्याउलिहरुले दिएको सपना
हो आमा
हाम्रो बचनबद्धता खुकुलो छैन
कति त सपना मर्यो भनेर आत्तिन्छन अनि मातिन्छन
यो सुन्दर सपनाबिरोधी
कुनै भोजमा मस्त होलान
मात्र रुप फेरिएको हो
सपना कहां फेरिन्छ र
मुल्य मान्यता कहां टुकि्रन्छ र
चाउरी अनुहारले दिएको आशिक
टुहुराहरुको सपना
यो त संधै फुलिरहन्छ
हो आमा मैले गमलाहरुमा सजाइरहेकी छु
मलजल पनि त गरिरहेकी छु
यो सपना निभ्दैन
हुरी बताससंग म लडिरहेकी छु