खडेरीले पट्पटी फूटेको मेरो धानखेतमा
फुल्नै लागेका धानका बालाहरू
आकाश हेरेर आशातुर थिए।
अचानक, दूर क्षितिजबाट
एउटा लहर आएको देखियो !
भावातिरेक सन्तुष्ट मैले
सन्तोषको उच्छवासमा आँखा चिम्लिएँ।
तर अपशोस,
मेरो खुशी, स्वप्निल सोचको
मुदित नयनमा
झुकेका परेलामात्र थिए,
मधुर जलको त्यो बहाव
मैले आँखा खोल्दा
सलहको बथान भेटियो ।
स्वप्नभंगको पीडामा मर्माहत
मेरो यत्रतत्र
न त्यहाँ धानका बोट नै बाँकि थिए
न त्यहाँ कुनै जलको ओस थियो
त्यसैले त मेरो मानसमा अद्यपि
पानीका शितल जस्ता देखिने
नक्कली प्रवाह-छालहरू
सलहको समुद्र बनी
आक्रान्त पार्न आउँछन् र सताउँछन् ।
3 Comments:
पानीको बादल र सलहको निकै राम्रो तुलना गर्नुभयो।
यसले एउटा भित्तामा लेखेको वाक्य याद आयो -
"सबै टल्कने बस्तुको पछि नलाग किनकी सबै टल्कने बस्तु हिरा होइनन"
बाह!, बहु आयामिक अर्थको ताना-बानामा बनेको तपाईको भाव साँच्चै सटिक र समय-सापेक्ष छ।
सोचे जस्तो वर्षा नभएपनि त्यो स्वप्निल जल 'सलह' नै चाहि नबनि हालोस भन्ने कामना सहित ।
वाह्!वाह् ! वाह्! मात्र होइन बाह! बाह! पनि। यती स्तरिय कबिता एक युग पछी पढ्न पाइयो। दिल खुश भयो। जय होस् परभूको।
Post a Comment
>>> कमेन्टको लागि धन्यवाद !